لیفت صورت با نخ

انتخاب نوع نخ لیفت یکی از مهم‌ترین تصمیمات در فرآیند جوانسازی با نخ است. هر نوع نخ ویژگی‌ها، مکانیسم عمل و کاربردهای خاص خود را دارد که شناخت آن‌ها برای دستیابی به بهترین نتیجه ضروری است. در ادامه به معرفی سه دسته اصلی نخ‌های لیفت می‌پردازیم:

نخ‌های PDO (Polydioxanone) یا کاگ

نخ‌های PDO که از پلی‌دی‌اکسانون ساخته شده‌اند، یکی از پرکاربردترین انواع نخ‌ها در لیفت صورت هستند. این نخ‌ها کاملاً قابل جذب بوده و سال‌هاست که در جراحی‌های پزشکی (به‌عنوان نخ بخیه) مورد استفاده قرار می‌گیرند. نخ‌های PDO در اشکال مختلفی مانند “مونو” (صاف)، “کاگ” (خاردار) و “اسکرو” (پیچی) تولید می‌شوند. نخ‌های کاگ یا خاردار، دارای برجستگی‌های کوچکی هستند که به بافت زیرین پوست گیر کرده و امکان لیفت مکانیکی را فراهم می‌کنند. مکانیسم اصلی عمل نخ‌های PDO، تحریک شدید کلاژن‌سازی نوع اول در اطراف نخ است. این کلاژن‌سازی، به مرور زمان باعث بهبود بافت پوست، افزایش سفتی و کاهش چین و چروک می‌شود. ماندگاری تأثیر نخ‌های PDO معمولاً بین ۶ تا ۱۲ ماه است که پس از آن نخ کاملاً جذب می‌شود، اما اثرات کلاژن‌سازی ممکن است تا مدت بیشتری باقی بمانند.

نخ‌های مونو (Mono Threads)

نخ‌های مونو از جنس PDO هستند اما ساختار صاف و بدون خار دارند. کاربرد اصلی این نخ‌ها، لیفتینگ مکانیکی نیست، بلکه هدف اصلی از آن‌ها، تحریک کلاژن‌سازی و بهبود کیفیت کلی پوست است. نخ‌های مونو معمولاً به تعداد زیاد و به صورت شبکه‌ای در لایه‌های سطحی‌تر پوست قرار داده می‌شوند تا با افزایش تولید کلاژن، به حجم‌دهی خفیف، بهبود بافت پوست، کاهش خطوط ریز و افزایش درخشندگی پوست کمک کنند. این نخ‌ها بیشتر برای نواحی مانند گردن، دکلته، زیر چشم و بهبود خطوط ریز کاربرد دارند. ماندگاری اثر نخ‌های مونو معمولاً کمتر از نخ‌های کاگ است و بین ۶ تا ۹ ماه متغیر است.